هیدروترمال

هیدروترمال (Hydrothermal Synthesis) ، اساسا ریشه ژئوفیزیکی دارد.
این عبارت برای اولین بار توسط زمین شناس انگلیسی به نام مورچسین (1871 – 1792 میلادی ) برای شرح عملکرد آب در فشار و دمای بالا در اعمال تغییرات روی پوسته زمین و تشکیل صخره ها و مینرال های مختلف به کار رفته است.
با وجود تمامی پیشرفت هایی که در اثر گسترش این شاخه از علم سنتز بوجود آمده است هنوز تعریف مشخص و استانداری برای این فرآیند وجود ندارد .
کلمه هیدروترمال عمدتا به هر نوع واکنش نا همگن در حضور حلال آبی در دما هایی بالاتر از دمای بحرانی و در نتیجه در فشار های بالا اطلاق می شود. به عبارت دیگر هیدروترمال به واکنش های حلال آبی که در دماهایی بالاتر از 100 درجه سانتیگراد و فشار هایی بالاتر از 1 اتمسفر اطلاق می شود.
به صورت عمومی واژه هیدروترمال از 2 بخش هیدروترمال تشکیل شده است. که پیشوند نوع محلول را نشان می دهد.
بر اساس آن چه که در بالا اشاره شد ، به طور کلی در علم شیمی به سنتز در هر محلول غیر آبی که بتواند در دماهای فوق بحرانی و در نتیجه در فشار های بالا برای سنتز به کار رود به اصطلاح سالووترمال می گویند.
متغیر های این فرآیند عبارتند از :
– نوع آب :
این مورد شامل آب مقطر ، آب د یونیزه و بررسی سختی آب در مقیاس صنعتی است.
– زمان :
تغییرات زمان بر میزان رشد و در نتیجه اندازه نهایی ذرات تاثیر می گذارد.
– سورفکتانت
– دما:
– دمای بالا باعث تغییر در سرعت هسته زایی و حتی سرعت رشد ماده می شود.
– PH محلول :
بر اساس نوع اسیدی یا بازی بودن عمدتا بر روی روند آزمایش اثر می گذارد.